Θυμίαμα καλείται από τα αρχαία χρόνια το αρωματικό ρετσίνι ή το κόμμι που βγαίνει από τις τομές στον κορμό του δέντρου λίβανος, εξ ου και λιβάνι.
Στο ʼγιον Όρος, η κατασκευή του Μοσχοθυμιάματος είναι μια εργασία η οποία αρμόζει στους Μοναχούς, ιδίως στους Κελλιώτες και ασκητές, που το έχουν ως εργόχειρο, από το οποίο ζουν.
Η κατασκευή του είναι κοπιαστική, διότι μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή, περνά από πολλά στάδια στα οποία η ανθρώπινη επέμβαση είναι αναγκαία.
Το τρίψιμο της πρώτης ύλης, το ζύμωμα με το άρωμα, το πλάσιμο, το κόψιμο, το ανακάτεμα με την μαγνησία, το άπλωμα, το στέγνωμα, το κοσκίνισμα και η τοποθέτησή του σε κουτιά, όλα απαιτούν την ανθρώπινη παρουσία.
Και όλα αυτά με προσευχή, διότι το θυμίαμα χρησιμοποιείται για την Θεία λατρεία, αλλά και με πολλή επιμέλεια και προσοχή, διότι πρέπει και στο σχήμα να βγαίνει σωστό.
